رابطه تاب آوری دانش آموزان شاهد و غیر شاهدبا الگوهای ارتباطی خانواده

هدف از این تحقیق حاضر بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری در دانش آموزانشاهد و غیر شاهد شهر شیراز بوده است. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی و جامعه آماری آنشامل کلیه دانش آموزان دبیرستان های شاهد شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بوده است که از این تعداد ۱۲۰ نفر( ۶۰ نفر دانش آموز شاهد و ۶۰ نفر دانش آموز غیر شاهد) به روش نمونه گیریتصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه الگوی ارتباط خانواده (کوئرنر وفیتزپاتریک، ۲۰۰۲ ) و تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده گردیده شد. پایایی کل پرسشنامه ارتباطالگوی ارتباط خانواده با استفاده از روش آلفای کرونباخ ۰/۹۰ پایایی پرسشنامه تاب آوری ۰/۷۹ بدست آمد. نتایج نشان داد: بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری در دانش آموزان رابطهمعنی داری وجود دارد. بین بعد جهت گیری گفت و شنود خانواده با تاب آوری رابطه مثبت ومعنی داری و بین بعد جهت گیری همنوایی با تاب آوری رابطه منفی معنی داری وجود دارد. همچنین،بین تاب آوری دانش آموزان شاهد و غیر شاهد تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین الگوی ارتباطیخانواده دانش آموزان شاهد و غیر شاهد تفاوت معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , تاب آوری , دانش آموز