بررسی مبانی و راهبردهای شهرهای هوشمند و خلاق در برنامه ریزی شهری

با توسعه تکنولوژی، شهر هوشمند یکی از استراتژی های مهم توسعه شهری مطرح شده است. شهر هوشمند به دنبال الکترونیک کردن شهر است. در کنار استراتژی شهر هوشمند، مفهوم طبقه خلاق از سال ۲۰۰۳ شکل گرفت. نظریه شهر خلاق بیان میدارد رشد و توسعه شهرها ناشی از ایجاد مراکز خلاق است. پیشرفت در شهرهای معاصر در گرو خلاقیت داشتن شهروندان است. فضاهای معماری و شهرسازی یکی از عناصر مهم ایجاد خلاقیت در افراد هستند. لذا برنامه ریزی های شهری باید به گونه ای باشد که با ایجاد چنین مراکزی زمینه را برای استفاده حداکثری از خلاقیت شهروندان ایجاد کند. برنامه ریزی برای پروژه ای موفق و انعطاف پذیر در محیط شهری برای هر توسعه و پیشرفتی در ساختمان های هوشمند با اهمیت است. بنابراین از یک سو رشد و توسعه شهری و از سوی دیگر شهروندان خلاق محورهای اصلی شکل گیری شهر هوشمند محسوب می شوند. لذا در این پژوهش، ضمن شناخت ویژگی ها و شاخص های شهرهای هوشمند و خلاق به بررسی مبانی و راهبردهای آنها در برنامه ریزی شهری می پردازیم. روش پژوهش بصورت توصیفی، تحلیلی و کتابخانه ای می باشد. تحقیق حاضر برای مدیران، برنامه ریزان و شهرسازان باعث گسترش افق دید از جمله آشنایی با فنآوری های به روز و راه حل های نوآورانه و همچنین تحلیل راهکارها در مواجهه با مسائل شهری شده تا نتایج مطلوب و خلاقی در اجرای پروژه ها و طراحی شهرهای هوشمند داشته باشند. در این بررسی مشخص شد، پیش بینی و پدید آوردن فضائی مناسب جهت برقراری ارتباط مطلوب میان شهروندان (افزایش سطح تعاملات اجتماعی) و تلاش برای ایجاد نوآوری و خلاقیت در شهرها ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

Keywords:

شهر هوشمند , شهر خلاق , راهبردها , برنامه ریزی شهری