بازشناسی عوامل کالبدی-فضایی موثر بر پیاده روی شهروندان در محله های شهری، مطالعه موردی شاهین شهر

این مقاله علمی مطالعه موردی انجام شده در شاهین شهر استان اصفهان با هدف شناسایی عوامل کالبدی- فضایی موثر بر رفتار پیاده روی شهروندان در محله های شهری ارائه می کند. این مطالعه از یک رویکرد ترکیبی، ترکیبی از تجزیه و تحلیل داده های کمی و مشاهدات کیفی استفاده کرد. نمونه ای از ساکنان محله های مختلف شاهین شهر در یک نظرسنجی شرکت کردند که اطلاعاتی در مورد عادات پیاده روی، ادراک از محیط ساخته شده و ویژگی های اجتماعی - جمعیتی جمع آوری کرد. علاوه بر این، مشاهدات میدانی برای ارزیابی ویژگی های فیزیکی- فضایی محله ها، از جمله شرایط پیاده رو، اتصال خیابان، ترکیب کاربری زمین، و وجود امکانات رفاهی انجام شد. یافته ها چندین عامل فیزیکی- فضایی مهم را نشان داد که بر رفتار راه رفتن شهروندان تاثیر می گذارد. کیفیت پیاده رو، مانند عرض، نگهداری و دسترسی، به عنوان یک عامل تعیین کننده در فرکانس و مدت پیاده روی ظاهر شد. اتصال به خیابان، که با وجود تقاطع ها و گذرگاه های عابر پیاده مشخص می شود، نیز نقشی حیاتی در ترویج پیاده روی ایفا کرد. علاوه بر این، در دسترس بودن و نزدیکی امکانات رفاهی مانند پارک ها، مغازه ها و حمل و نقل عمومی بر رفتار پیاده روی تاثیر مثبتی داشت. بینش های کیفی از دیدگاه شرکت کنندگان، درک عمیق تری از عوامل شناسایی شده ارائه کرد. شرکت کنندگان در مورد ایمنی، ازدحام ترافیک و نبود سایه در مسیرهای پیاده روی ابراز نگرانی کردند که مانع از تمایل آنها به پیاده روی شد. برعکس، پیاده روهای به خوبی نگهداری شده، مناظر جذاب خیابانی، و زیبایی شناسی دلپذیر برای افزایش تجربه پیاده روی گزارش شده است. یافته های این پژوهش می تواند برای برنامه ریزی و سیاست گذاری شهری شاهین شهر و بافت های مشابه مورد استفاده قرار گیرد. با اولویت دادن به سرمایه گذاری در زیرساخت های پیاده رو، بهبود اتصال خیابان ها، و مکان یابی استراتژیک امکانات رفاهی، برنامه ریزان شهری می توانند محله های قابل پیاده روی بیشتری ایجاد کنند که حمل و نقل فعال را تشویق می کند و کیفیت زندگی ساکنان را بهبود می بخشد.

Keywords:

پیاده روی , عوامل کالبدی- فضایی , عوامل محیطی , برنامه ریزی شهری.