طراحی مدل آسیب شناسی قراردادهای مشارکت در ساخت ساختمان های مسکونی استفاده از روش بهترین-بدترین فازی (FBWM)

هدف اصلی این پژوهش، طراحی مدل آسیب شناسی قراردادهای مشارکت در ساخت ساختمان های مسکونی با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره است. روش پژوهش از نوع پیمایش و توصیفی است. برای گردآوری داده های مورد نیاز، از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش کارشناسان و خبرگان با تخصص در زمینه قراردادهای مشارکت در ساخت ساختمان های مسکونی در تهران با تجربه پژوهشی یا تجربه عملیاتی در زمینه ذکر شده را دارند، تشکیل دادند. در این پژوهش از پرسشننامه برای دریافت نظر خبرگان استفاده شد. بدین منظور ابتدا از طریق مرور پیشینه پژوهش و پرسشنامه دلفی بر مبنای نظر خبرگان، عوامل بروز اختلاف بین طرفین قراردادهای مشارکت در ساخت و ساز شناسایی شدند. تمامی اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ها با استفاده از روش بهترین-بدترین فازی (FBWM) مورد آنالیز قرار گرفت. درجه اهمیت هر یک از شاخص ها و زیرشاخص های استخراج شده با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار لینگو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. با توجه به نتایج پژوهش با استفاده از روش مذکور و بر مبنای نظر خبرگان: عوامل «عدم انجام عملیات ساختمانی طبق مقررات و قرارداد»، «عدم رعایت نکات اجرایی دقیق طبق ضوابط و مقررات ساختمان»، «عدم انتقال سند پس از اتمام ساخت»، «پیش فروش واحدها بر خلاف پیشرفت فیزیکی و سهم الشرکه طرفین» به ترتیب بالاترین درجه اهمیت را دارا بودند..