تبیین مولفه های موثر بر ارتقای زیست پذیری و پاسخ گویی به نیازهای روزآمد ساکناندر طرح های جدید با توجه بر حفظ هویت بومی معماری نمونه موردی :استان گیلان

اقلیم و شرایط آب و هوایی هر منطقه ، نقش برجسته ای در شکل دهی معماری آن منطقه داشته و یکی از مولفه های تعیین کننده هویت معماری ایرانیست . از اصول اساسی هماهنگی با اقلیم ، بهره گیری از الگوهای معماری بومی است . معماری بومی که یکی از قوی ترین نمادهای فرهنگی و هویتی کشورماست و نیازهای یک جامعه را در ارتباط با عوامل طبیعی و خواسته های مادی ومعنوی انسان ها عهده داراست ، دارای ریشه ای قوی ، متناسب با اقلیم و فرهنگ مردم ومنطقه است . تا قبل از دوره قاجاریه انطباق مناسبی میان بناهای سنتی با اقلیم منطقه دیده می شد اما با ورود معماری مدرن به ایران و علاقه برخی معماران به جهت تلفیق آن با معماری بومی ،معماری جامعه ایرانی دستخوش تغییراتی گشته و معماری بومی کمی رنگ باخت که این خود چالشی بزرگ در معماری محسوب می گردد.آنچه مورد اهمیت است این است که معمار گیلانی در پی ورود الگوهای جدید،چگونه می تواند با حفظ بافت ارزشمند سنتی و بومی ،الگویی را داشته باشد که هم احترام به گذشته را شرط می داند، و هم انتظار دارد که طرح های جدید باعث ارتقای زیست پذیری و پاسخ گویی به نیازهای روزآمد ساکنان باشد ؟

Keywords:

اقلیم , معماری بومی , مسکن سنتی , هویت , معماری گیلان