ارزیابی کیفیت فضای معماری با در نظر گیری موضوع خلوت و محرمیت

محرمیت و حریم خصوصی یکی از معیارهای مورد توجه طراحی و ساخت شهرهای اسلامی بوده است . از آنجا که الگوهای خانه های امروزی تا حدودی گواه بر بی توجهی به اصل محرمیت و خلوت در معماری و فرهنگ ایران زمین است ، ارائه ی الگویی برای حفظ محرمیت در خانه های امروزی بر اساس گونه شناسی مسکن ، یکی از ضروریات مهم در معماری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی موضوع محرمیت و خلوت در فرهنگ ایرانی _ اسلامی است . در سنت ایرانیان توجه به نیازهای بومی مردم با تلفیق ویژگی های فرهنگی مورد توجه بوده است . تاثیر این امر را می توان در بناهای معماری سنتی ایران مشاهده کرد، زمانی که فرد در آن مکانها قرار می گیرد تجربه ای منحصر به فرد از بنا نسبت به بناهای امروز معماری را درک می کند. این ویژگی های فضا که به عنوان اصول معماری اصیل ایرانی آنها را می شناسیم ، تاثیر چشمگیر در کیفیت فضایی محیط دارند. از مهم ترین اصول در طراحی ، به کارگیری صحیح روابط فضاها بناست که به درک بهتر انسان از محیط کمک می کند و فاکتورهایی از قبیل محرمیت و احساس امنیت از ضروریات آن می باشد. با توجه به اینکه محرمیت یکی از اصول اساسی و قابل توجه در معماری سنتی و حتی امروزی بوده است ، با نگاهی توصیفی - تحلیلی و الگوبرداری از نمونه های موفق در این زمینه می توان به عناصر ایجادکننده محرمیت در آنها رسید. این پژوهش در پی آن است که با شناخت محرمیت وخلوت به بیان دلایل الزام وجود آن بپردازد و در آخر با بررسی نمونه های معماری ریشه های شکل گیری محرمیت و خلوت را بازشناساند.

Keywords:

محرمیت , خلوت , فضای معماری , معماری ایرانی _ اسلامی