تحلیل تجربه پذیری در اشعار حافظ با تکیه بر اشعار ترغیبی

در آثار ادبی زبان فارسی، نویسندگان و شاعران فکوری وجود دارند که قصدشان از بیان شعر و خلق اثر، نه فقطایجاد یک متن از منظر زیباشناختی، بلکه خود را صاحب جهان بینی دارای قابلیت تعمیم و گسترش می دانسته اند واین رسالت را در خود احساس میکردند تا با اشتراک گذاری آگاهیشان از راه و رسم درست زیستن، در ایجاد کیفیتبهتر در اندیشه و کردار جهانیان، گامی موثر برداشته باشند. پژوهش حاضر، پژوهش کاربردی به روش کتابخانه ایتحلیل محتوای تلفیقی (کمی و کیفی) است و بر اساس ماهیت داده ها از نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی است. یکچهارم از غزلیات خواجه حافظ شیرازی در نسخه ی خلیل خطیب رهبر به صورت تصادفی، انتخاب شد و با مولفه یتجربه پذیری مورد بررسی قرارگرفت. ابیاتی که دارای زبان ترغیبی بوده اند از هر غزل، شناسایی و جداسازی شد وپیشنهاد ارائه شدهی شاعر به مخاطبان، استخراج و دسته بندی گردید. حاصل این پژوهش، فارسی زبانان را به سرمایه-های فکری زبان، تاریخ و فرهنگ خود آگاه میکند. نتایج حاصل از این بررسی و تحقیق انجام گرفته، نشان میدهدمولفه ی گشودگی انسان به روی تجارب نامحدود و جدید یکی از برجسته ترین پیشنهادات ترغیبی اشعار حافظ بهمخاطبان است.

Keywords:

تجربه پذیری , حافظ , زبان ترغیبی