بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خود محوری بر شادکامی و احساس تعلق تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خود محوری بر شادکامی و احساس تعلق تحصیلی در دانش آموزان دخترپایه ششم ابتدایی شهر اهواز بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی است. این تحقیق از نظر نوع داده ها، کمی بوده و از نظر روش اجرا از دستهتحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی است که دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروهکنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ میباشد.برای گردآوری دادهها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد شادکامی تحصیلی کلینجر ۲۰۰۲ و مقیاس احساس تعلقبه تحصیل (AHS) رحمانی (۱۳۹۷) استفاده شد. مداخله آموزش خود محوری از طریق بسته آموزشی خود محوری برگرفته شده از پایانامه کارشناسی ارشد رحمانی (۱۳۹۶) انجام شد.این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجراشد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش خود محوریبر شادکامی و احساس تعلق تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود (p<۰.۰۰۱). همچنین آموزش خود محوری بر مولفه های شادکامی تحصیلی مولفه های احساس تعلق تحصیلی دارای اثربخشی بود.

Keywords:

خود محوری , شادکامی تحصیلی , احساس تعلق تحصیلی