اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر رضایت زناشویی و نشانه های وسواس در زنان متاهل دارای اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر رضایت زناشویی و نشانه های وسواس در زنان متاهل دارای اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای بود.این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان متاهل مناطق ۱ و ۲ شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند که علایمی از اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای را تجربه می کردند. نمونه آماری شامل ۳۰ زن مبتلا اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای بود که با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵نفر) وکنترل(۱۵نفر) گمارده شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از انجام مداخله به پرسشنامه های پرسشنامه ی رضایت زناشویی اینریچ و وسواس فکری عملی رابطه ایپاسخ دادند. مداخله شامل ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان گروهی مبتنی بر ذهنی سازی بود که تنها روی گروه آزمایش انجام شد. داده ها به روش تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار spss-۲۶ تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد پس از مداخله درمانی، کاهش معناداری در نمرات وسواس فکری عملی رابطه-ای(p<۰.۰۵) و افزایش در نمرات رضایت زناشویی(p<۰.۰۵) شرکت کنندگان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به وجود آمده است. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، درمان مبتنی بر ذهنی سازی می تواند موجب کاهش نشانه ها و افزایش رضایت زناشویی در زنان متاهل دارای اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای شود.

Keywords:

درمان مبتنی بر ذهنی سازی , رضایت زناشویی , اختلال وسواس فکری عملی رابطه ای