بررسی نقش مولفه های خود تمایزیافتگی در تبیین مهارت های ارتباطی معلمان

مفهوم تمایزیافتگی با عملکرد فرد در برقراری روابط سالم در ارتباط است. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش مولفه های خودتمایزیافتگی در تبیین مهارت های ارتباطی معلمان بوده است. جامعه آماری شامل معلمان ابتدائی زن شهرستان تبریز (۶۵۳ نفر) بود که نمونه مورد مطالعه (۱۲۰ نفر) به شیوه تصادفی طبقه ای با استفاده از فرمول کوکران مشخص گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های خودتمایز یافتگی اسکورن و مهارت های ارتباطی کویین دام بود. پایایی پرسشنامه ها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۷۹/۰، ۸۳/۰ تائید شد. نتایج بدست آمده بر اساس روش ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که بین مولفه های خودتمایزیافتگی و مهارت های ارتباطی معلمان مدارس ابتدائی رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد مولفه های خودتمایزیافتگی، قادر به پیش بینی مهارتهای ارتباطی می باشد و ۲۸ درصد از تغییرات آن را تبیین می کند.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , خودتمایز یافتگی , معلمان.