برنامه ریزی توسعه منطقه پیربکران بر مبنای محور گردشگری

برنامه ریزی فعالیت های گردشگری چارچوب کلی ، انسان و طبیعت را مورد بررسی قزاز می دهد . در این رابطه محیط های طبیعی و انسانی و قابلیت ها و استعدادهای آنها از جمله عواملی محسوب می شود که مورد ارزیابی قرار گرفته و هر یک به طور نسبی نقش خود را در توسعه و رونق این فعالیت ایفاد می نماید . هر یک از توان ها و منابع زیست محیطی که با نقش فراغتی انسان در رابطه هستند به فعالیت های گردشگری اشکالمتفاوتی می بخشد موجب تنوع فعالیت ها و منابع گوناگون گردشگری می گردند . شرایط اقتصادی و بینش فرهنگی اجتماعی مردم نیز با توجه به تسهیلات ، امکانات و تاسیسات گردشگری موجود ، زمینه های لازم –را برای انجام فعالیت های گردشگری به وجود می آورد . به طوری که هر یک از گروه های انسانی در جوامع مختلف شیوه های متفاوتی از فعالیت های گردشگری را چه به صورت انفرادی و یا در شکل سازمان یافته بر می گزینند . کشور ایران به دلیل قدمت تاریخی و تکاپوی مستمر اجتماعی فرهنگی خود منابع متنوعی از فعالیت های –گردشگری را دارا می باشد که می توانند طیف گسترده ای از توقعات و نظرات گردشگران را تأمین نمایند . 2 لیکن محدودیت ها ، مشکلات فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و زیربنایی گسیختگی در سیستم برنامه ریزیفعالیت های گردشگری در سطح کشور ایجاد کرده و کل فعالیت های گردشگری را دچار رکود و پس رفتگی نموده است . این مقاله به بررسی شناخت پتانسیل های گردشگری منطقه پیربکران و ساماندهی سیستم فعالیت هایگردشگری می پردازد و با توجه به امکانات و محدودیت های منطقه اهدافی را جهت توسعه منطقه با محوریت گردشگری مطرح می سازد . جهت دستیابی به اهداف مذکور و بر اساس نتایج حاصل از پرسشنامه پس از اثبات فرضیات ، در نهایت راهبردها و خط مشی های پیشنهادی در جهت اصلاح و ساماندهی فعالیت های منطقه پیربکران مطرح می گردد .

Keywords:

استان اصفهان , شهرستان فلاورجان , منطقه پیر بکران , محور گردشگری , برنامه ریزی توسعه