تالاب انزلی واقع در راستای ساحل جنوبی دریای خزر روزگاری دارای ۰۶ کیلومتر طول )در امتداد شرقی غربی( و با وسعتی در حدود 2۵۶ کیلومتر مربع بود. این
بستر آبی یکی از بزرگترین منابع آب شیرین با پیرامونی از روستاهای متعدد و آباد است. قبل از۰۶ سال گذشته این تالاب راه آبی ورود به دریای خزر برای مسافرت به آن سوی کرانه دریا و به اروپا بود. تا نیمه قرن بیستم اینتالاب تامین کننده نیازهای غذایی )پروتئین و برنج( مردم پیرامون خود و دارای اهمیت اقتصادی و محیطی برای رفع مایحتاجزندگی روزمره مردم گیلان به شمار می رفت. ارتباط طولانی )چندین قرن( مردم پیرامون آن با تالاب و آن سوی دریای خزر، سببایجاد نوعی عادات و شیوه زندگی وابسته به این
بستر آبی حیاتی گردید و تالاب در واقع نوعی هویت برای مردم این منطقه شد. داستانهایی که مردم در مورد گذشته این تالاب شنیده بودند و یا همراه با خاطرات خود بازگو می کردند، همه مایه نوعی فرهنگخاص بی پیرایه و سالم و برگرفته از ذات طبیعت برای آنها گردید.در طول ۰۶ سال اخیر نظام چرخه تعادلی این تالاب )بر اثردستکاریهای انسانی( دچار تحولات سهمگین، هولناک، پیری زودرس و اغمای مرگ آور که می باید هنوز نسلهای آینده نیز از آن بهره می گرفتند شد. اقداماتی که در سالهای اخیر به عنوان احیا تالاب در آن صورت گرفته چه آگاه و چه ناآگاه آلودگیها رادر آن غیر قابل کنترل، عمیق تر و آینده آن را تاریکتر ساخته است. مسایل جاده سازی و اقدامات اخیر چه در حوضه و چهپیرامون آن سبب شد تا این تالاب دیگر بستر حیاتی آبی و
ذخیره گاه زیستی شناخته شده جهان نباشد و اعتبار خود را در فهرست بین المللی تالابهای جهان از دست بدهد. بخش اول این مقاله شامل تاریخ مطالعات
تالاب انزلی و پیامدها و تحولات ناشی از اثرات انسانی است. بخش دوم این به چگونگی پراکنش
گیاهان آبزی تالاب و تنوع زیستی گونه های گیاهی آن اشاره دارد