بررسی نقش کیفیت طراحی مسکونی در تحقق مفهوم هویت در دوران معماری مدرن، نمونه موردی : ویلای کاسا آرانگو

سکونت به معنای برقراری ارتباطی پرمعنا میان انسان و محیط مفروض و مسکن نه تنها نماد کالبدی آن بلکه نهادی برای تبلور همبستگی انسان ها با ساختار زیستی ، اجتماعی و فرهنگی می باشد. مسکن در هر دوره ای تبلور واقعیت های فرهنگی دوره خود بوده و به آرمان های دوره خود شکل داده است . در این میان، معماری مدرن که در واکنش به بی نظمی های مفروض ناشی از احیاگری های متعدد در اوایل قرن نوزدهم شکل گرفت نیز پاسخی به دگرگونی های اجتماعی زمان خود بود.دگرگونی ارزش ها با فرهنگ هایی با جایگاه کاملا متفاوت و حول محور انسان شکل گرفت . هویت تجسم کالبدی کیفیت های بی نام در بناهاست و انسان تنها پدیده ای است که دغدغه هویت دارد که تاثیر آن بر ارزش ها، نگرش ها و به ویژه رفتارهای فردی و اجتماعی انسان مشهود است . روش تحقیق این پژوهش از نوع تحلیل محتوا و گردآوری اطلاعات به شیوه استنادی ، کتابخانه ای می باشد و توجه این مطالعه بر کیفیت سنجی سکونت گاه ها در دوره معماری مدرن با بررسی شاخص های مربوط به هویت و چگونگی پیوند آن دو می باشد.

Keywords:

مسکن , طراحی مسکونی , معماری مدرن , فرهنگ , هویت .