بررسی پایداری با رویکرد حفاظت از منابع تجدید ناپذیر در ساختمان های عمومی

در دوران معاصر برخورد نادرست انسان با طبیعت موجب بروز مشکلات فراوان زیست محیطی شده است . تلاش در جهت یافتن راهکارهای حل این مشکل باعث توجه به توسعه پایدار به عنوان یکی از مباحث مهم در سطوح مختلف گردید. توسعه پایدار، توسعه ای است که نیازهای نسل حاضر را برآورده سازد بدون آنکه پاسخ به نیاز نسل های آینده تهدید شود. در همین راستا معماری پایدار بر آن است تا در حیطه معماری به تحقق اهداف توسعه پایدار کمک کرده و با طراحی و ساخت ساختمان های پایدار از میزان مصرف سوخت های فسیلی کاسته و شرایط کلی بهره برداری از ساختمان را برای انسان بهبود بخشد و در نهایت موجب بهبود شرایط زیستی در سطح شهرها شود . مقاله حاضر در پی بررسی راه کار های طراحی پایدار و دستیابی به مناسب ترین راهکار طراحی معماری در جهت بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان های عمومی است . بنابر این در این پژوهش چگونگی استفاده از اصول معماری پایدار مورد بررسی قرار گرفته و به پایداری در معماری و بررسی راهکارهای غیر فعال خورشیدی پرداخته می شود و سعی می شود راهکارهای ارائه شده برای طراحی ساختمان های عمومی مفید واقع شود. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد. بررسی های انجام شده بیانگر این مسئله است که آتریوم نسبت به سایر عناصر مرتبط با انرژی خورشیدی برای فضاهای عمومی مثل ادارات متناسب تر بوده و علاوه بر افزایش خوانایی ، باعث افزایش روشنایی داخلی و کاهش مصرف انرژی ساختمان می شود. در پی آن استفاده از نمای دو پوسته برای کنترل تبادل حرارت بین ساختمان و فضای بیرون مناسب بنظر می آید و از این جهت مناسب ساختمان های بزرگ است که برای دستیابی به بازدهی لازم، به سطح وسیعی از جداره نیاز دارد.

Keywords:

پایداری , معماری پایدار , حفظ انرژی , سیستم های غیر فعال خورشیدی , آتریوم , نمای دو پوسته