بررسی زیباشناسی فرمی معماری مسجد جامع عباسی اصفهان

علم زیبایی شناسی به معنی وسیع کلمه به بررسی و روش های احساس محیط و موقعیت فرد در داخل آن می پردازد.نکته اصلی زیبایی شناسی فرمی ،کیفیت معنایی یا هندسی به خصوصیات نمایشی یک شئ را در نظر می گیرد که ناشی از فرایند های سازماندهی ادراکی است .زیبایی شناسی فرمی شامل تفکر نظم و متغیر هایی از قبیل ریتم پیچیدگی و تناسب است .مسجد جامع عباسی اصفهان به لحاظ کالبدی از نظر مولفه های زیبایی شناسی فرمی ، در خلق احساس و و ادراک محیط برای بهره برداران از آنجا حائز اهمیت است که عدم توجه به ادراک حسی و زیبایی شناسی ، فاقد آن مطلوبیت مربوطه به عنوان یک فضای جمعی است . براین اساس، هدف اصلی این پژوهش ،ارزیابی زیبایی شناسی فرمی مسجد جامع عباسی و ارتقای کیفیت ادراک بصری به شیوه مشاهده و تحلیل ساختار فرمی است .این ادراک بصری محل وقوع تنوعی از ذهن انسان برای درک پدیدهها است که آنها را به صورت یک کل دریافت می کند که استفاده کنندگان از فضای مسجد جامع عباسی اصفهان در میدان نقش جهان با آن رو به رو می شوند. ذکر این نکته لازم است که پژوهش حاضر ،تحقیقی کاربردی با رویکرد توصیفی تحلیلی است و در آن جهت برداشت و تحلیل اطلاعات از مشاهده عینی ،از ابزارهای مرتبط با شیوه مشاهده ساختاری استفاده شده است .بنا به یافته های پژوهش ،پیوند زیبایی شناسی فرمی مسجد جامع عباسی اصفهان به نحو مشهود تری در جهت دهی شناخت ادراک بصری دخالت دارد و راهبردهای ادراکی ،نشان دهنده احساس محیط برای درک پدید ها است .

Keywords:

زیبایی شناسی فرمی , مسجد جامع عباسی .