بررسی بینانشانه ای نظام کلام و تصویر در نقش برجسته ی زادن رستم

متون ایرانی غنی از روایات اساطیری ، و مفاهیم عمیق نهفته در دل آنهاست که به طرق مختلف در پیکرههای ادب و هنر این سرزمین تجسم یافته ، بسیار مورد توجه قرار گرفته و تحلیل شدهاند. یکی از جلوههای مهم شعر و ادب و هنر ایران در سالهای اخیر هنر مجسمه سازی است . این پژوهش به روش کتابخانه ای و به صورت توصیفی - تطبیقی انجام شده است و بر آن است که نقش برجسته ی زادن رستم اثر رضاآزی محمدی و روابط بینامتنی آن را بررسی کرده و با مد نظر قرار دادن روایت با نگارگری های صورت گرفته با همین موضوع تطبیق دهد. نگارگری ها پیش متن های فرهنگی مهمی هستند که روح زمانه را منتقل کردهاند. نقش برجسته ی مورد نظر، به روایت زادن رستم ، برجسته ترین پهلوان داستانهای حماسی و ملی ایران، فرزند زال و رودابه پرداخته که با راهنمایی سیمرغ به سختی از پهلوی مادر برون می آید. نتایج حاکیست مفاهیم اصلی درون متن توجه به علم و خرد، کهن الگوی مادر، ورود اسطوره ای و پرهیاهوی رستم به داستان است و عنصر آتش در بیشتر نگارگری ها بر خلاف نقش برجسته دیده شد. در نگارگری ها بیشتر توجه به عناصر جزئی شده در صورتی که در نقش برجسته توجه به صورت کلی تر و با تمرکز بر سیمرغ است .

Keywords:

نقش برجسته , نگاره , زادن رستم , بینامتنیت