حفاظت از میراث بافت های ارزشمند تار یخی با رویکرد اکولوژی در راستای افزایش سرزندگی شهری مطالعه موردی محله ی عودلاجان

بافت های تاریخی در دسته ی ارزشمندترین بافت های شهری قرار میگیرند که بیانگر هویت و حس ارزشمند شهرها میباشند این بافت ها درگذر زمان به دلیل نگهداری نامناسب روبه افول قرار گرفته اند لذا باید به حفاظت و بازسازی این مقوله ی ارزشمند پرداخت . در حفظ بافت های تاریخی ما درصدد احیای بافت های ارزشمند تاریخی هستیم احیای بافت های تاریخی از نظر عوامل متفاوتی همانند عوامل کالبدی ، پایداری شهری ، اقتصادی ، فرسودگی ابنیه ، تاسیسات شهری ، بخش زیست محیطی و... قابل بررسی است که اکثر این بافت ها به دلیل نداشتن این عوامل پویایی و سرزندگی خود را ازدست داده اند حفاظت از میراث تاریخی فقط به حفظ ساختارهای فیزیکی اکتفا نمیکند انچه امروز مورد بحث شهرسازان معاصر است زیست پذیری فضاهای شهری می باشد این زیست پذیری با افزایش و حفظ تعاملات محیطی پدیدار میشود یکی از مشکلات امروزه ی شهرها مصرف بیش از اندازه ی انرژی و استفاده ی نامناسب از مقوله های زیست محیطی می باشد لذا در اینجا بحث توسعه ی پایدار مطرح میشود اکولوژی یکی از مولفه های توسعه ی پایدار میباشد طراحی اکولوژی شهر را به عنوان مجموعه ای از اکوسیستم ها در نظر میگیرد و آن را به عنوان موجودی زنده مینگرد و درصدد ان است که سرزندگی و حس نشاط را به آن بازگرداند اولین وظیفه در طراحی اکولوژیک اجتناب از ایجاد زوال و پایدارسازی محیط میباشد ما با استفاده از طراحی اکولوژی در بافت های تاریخی ، سرزندگی و پویایی محیط را با آفرینی میکنیم محدوده ی مورد مطالعه بافت تاریخی عودلاجان میباشد که به عنوان بافتی ارزشمند در قلب شهر تهران نیازمند مطالعه و بازافرینی شهری میباشد و با طراحی اکولوژیک در این محله میتوانیم حس سرزنگی و پویایی را به این محله بازگردانیم .

Keywords:

حفاظت , بافت های ارزشمند تاریخی , اکولوژی , سرزندگی شهری