پوشش های مقاوم در برابر خوردگی برپایه سامانه های خودترمیم شونده

استفاده از پوشش های پلیمری، یکی از روش های حفاظت فلزات در برابر خوردگی است. خوردگی در فلزات به عنوان فرایندی مخرب باعث ایجاد خسارات اقتصادی قابل توجهی می شود. هزینه ی سالانه ناشی از پدیده خوردگی در جهان بالغ بر ۳۰۰ میلیارد دلار در سال تخمین زده می شود. تنش های اعمال شده بر پوشش منجر به ریز و درشت در آن می شود که موجب نفوذ بیشتر رطوبت (Crack) بروز ترک های فلز با پوشش شده، منجر به خوردگی، افت (Interface) و اکسیژن در سطح مشترک چسبندگی و در نهایت جدا شدن پوشش از سطح فلز می شود. معمولا قطعات آسیب (Gluing) چسباندن ،(Welding) دیده از طریق روش های مرسومی مانند جوشکاری ترمیم می شوند. این روش ها برای ترمیم پوشش های (Patching) یا وصله زدن سطح، کاربردی نیستند. استفاده از سامانه خودترمیمی، روش جدیدی برای ترمیم ناحیه آسیب دیده در پوشش است.خودترمیمی به معنای توانایی مواد و تر یکبات در ترمیم آسیب دیدگی خود با کمترین مداخله عوامل خارجی است. در این مقاله به معرفی سامانه های خودترمیم شونده، نظریه های مربوط، نکات کلیدی در انتخاب آن ها و آخرین دستاوردها در این زمینه پرداخته می شود.