بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و تعالی سازمانی با توجه به نقش واسطه ای سرمایه روانشناختی در مدیران مدارس شهر بجنورد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و تعالی سازمانی با توجه به نقش واسطه ای سرمایه روانشناختی در مدیران مدارس شهر بجنورد انجام شده است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری عبارت است از: مدیران مستقل مدارس شهر بجنورد ۱۱۵ نفر، در متوسطه اول ۶۲ نفر و در متوسطه دوم ۲۵ نفر- که در مجموع ۲۰۲ نفر می باشند. حجم نمونه جامعه قیدشده ۱۳۳ نفر برآورد می گردد.روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای می باشد. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه تعالی سازمانی امانی شلمزاری (۱۳۹۸) و پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز (۲۰۱۷) بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری در بخش آمار استنباطی از تحلیل مسیر به وسیله نرم افزار لیزرل انجام شد. یافته ها نشان داد بین یادگیری خودراهبر با سرمایه روانشناختی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین یادگیری خودراهبر با تعالی سازمانی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بین سرمایه روانشناختی با تعالی سازمانی ارتباط معناداری وجود دارد. لذا سرمایه روانشناختی در رابطه بین یادگیری خودراهبر و تعالی سازمانی نقش میانجی دارد.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , تعالی سازمانی , سرمایه روانشناختی , مدیران مدارس