بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر استرسادراک شده مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر استرس ادراک شده مادراندارای کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه های طرح پژوهشی از نوع مطالعهنیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه مادران دارای کودکان مبتلا بهاوتیسم شهر تبریز در بیمارستان رازی (کیلینیک امام خمینی) بخش اوتیسم بود. از بین جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر ازبین مادرانبا روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس که به فراخوان پژوهشگر پاسخ مثبت داده بودند انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفر آزمایشو ۱۵ نفر گواه بطور تصادفی جایدهی شدند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایشاجرا گردید و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش عبارت بود از: مقیاس استرس ادراک شده کوهن. روشتحلیل داده ها تحلیل کواریانس ANCOVA بود و از نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان دادکه آموزشفرزندپروری مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر استرس ادراک شده مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم تاثیر معناداری داشت( ۰۱ / ۰ < P). بنابراین میتوان نتیجه گرفت با توجه به آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر استرس ادراکشده مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم می توان از نتایج این پژوهش در مدارس استثنایی، مراکز اوتیسم و مراکز مشاوره وخدمات روانشناختی و سایر نهادهای مربوطه استفاده کرد.

Keywords:

فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد , استرس ادراک شده , مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم