انواع روشهای تدریس از منظر اندیشمندان تعلیم و تربیت

از آنجا که تحقق اهداف آموزشی نهاد آموزش و پرورش، مستلزم انتقال محتوای درسی توسط معلم به فراگیر است ، بنابراین بررسی روش تدریس در این زمینه ضروری به نظر می رسد. روش تدریس به معنای مجموعه فعالیت ها و اصولی است که معلم برای دستیابی به اهداف آموزشی به کار می گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی انواع روش تدریس از منظر اندیشمندان حوزه تعلیم و تربیت می باشد. نوع پژوهش ، کیفی و از طرح کتابخانه ای - اسنادی استفاده شده است . بدینگونه که منابع و اسنادی در حوزه روشهای تدریس گزینش شده و مورد بهرهبرداری قرار گرفته است . دادههای حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در انتخاب روش تدریس ، باید به علوم پیرامون خود و همچنین تفاوتهای فردی دانش آموزان توجه نمود و به همین دلیل نمی توان هیچ روشی را به عنوان بهترین روش معرفی کرد، بلکه با توجه به شرایط و امکانات، روش تدریس مطلوب تعیین می گردد. همچنین روشهای تدریس به صورت کلی به دو دسته فعال و غیر فعال (سنتی ) تقسیم می شوند. در روش تدریس غیر فعال، معلم نقش فعالی را ایفا کرده و مطالب از پیش طراحی شده را به صورت شفاهی به دانش آموزان انتقال می دهد و دانش آموزان به مانند موجودات منفعلی هستند که صرفا نقش حفظ کردن طوطی وار مطالب را بدون هیچ گونه نقش فعالی بازی می کنند؛ در صورتی که در روشهای تدریس فعال، دانش آموز نقش فعالی را ایفا کرده و با شوق و ذوق در فرایند تدریس شرکت می کند. در اینگونه روشها، دانش آموز موجودی زنده انگاشته می شود که ذاتا فعال است . روشهای تدریس فعال موجب افزایش شادابی در کلاس درس شده و دانش آموزان را به درس علاقه مند می کند. از جمله روشهای تدریس فعال، می توان به روش پرسش و پاسخ ، گردش علمی ، ایفای نقش و بحث گروهی اشاره کرد.

Keywords:

روشهای تدریس , روشهای تدریس فعال , روشهای تدریس غیرفعال , برنامه درسی