نقش فرسودگی زناشویی و ناگویی خلقی در پیش بینی نگرش به روابط فرا زناشویی شهر تهران

مسئله روابط فرا زناشویی زناشویی به عنوان یک نگرانی روبه رشد در جامعه مطرح است که با ناپایداری در روابط و نرخ بالای طلاق همراه است . بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش فرسودگی زناشویی و ناگویی خلقی در پیش بینی نگرش به روابط فرا زناشویی زوجین در شهر تهران بود . جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل تمامی زوجین شهر تهران بودند که در سال ۱۴۰۲ به مراکز مشاوره مراجعه کردند. روش نمونه گیری در جامعه خوشه ای تک مرحله ای بود بدین ترتیب که از میان مراکز مشاوره شهر تهران به تصادف پنج مرکز انتخاب و به مدت سه ماه زوجین مراجعه کننده در شیفت عصر به عنوان آزمودنی انتخاب و وارد پژوهش شدند. در این راستا پس از مراجعه به مراکز مشاوره افراد نمونه از میان افرادی که تمایل به همکاری داشتند ۱۰۰ نفر انتخاب گردیدند و پرسشنامه های فرسودگی زناشویی ، روابط فرازناشویی و ناگویی خلقی بین آنها توزیع گشت . پس از جمع آوری پرسشنامه ها، دادهها وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ گردید. نتایج حاکی از آن بود که خستگی جسمی ، خستگی عاطفی و خستگی روانی میزان نگرش به روابط فرا زناشویی را به طور معنی داری پیش بینی می کند همچنین دشواری در تشخیص احساسات و تفکر با جهت گیری خارجی میزان نگرش به روابط فرا زناشویی را به طور معنی داری پیش بینی کرد.

Keywords:

فرسودگی زناشویی , ناگویی خلقی , نگرش به روابط فرازناشویی