بررسی روش تدریس و تعامل موثر در آموزش دانش آموزان دارای نقص توجه و بیش فعالی

اختلال نقص توجه _ بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که با اختلال عملکرد اجرایی و علائمی همچون نقص در توجه و تمرکز، بی احتیاطی ، بیش فعالی و تکانشگری که فراگیر، مخرب و در عین حال برای سن فرد غیرطبیعی هستند مشخص می شود.علائم این اختلال ناشی از نقص در عملکرد اجرایی است و اختلال در تنظیم عاطفی که اغلب به عنوان یک علامت اصلی در نظر گرفته می شود.دانش آموزان با اختلال در نقص توجه / بیش فعالی به طور معمول مشکلات بسیاری را در مدرسه تجربه میکنند.مشکلات مربوط به نارسایی توجه /بیش فعالی یا تکانش گری می تواند بر یادگیری ، رفتار و سازگاری اجتماعی و هیجانی تاثیرگذار باشد.همچنین معلمان و والدین این دانش آموزان نیز اغلب گزارش هایی مبنی بر فعالیت زیاد در کلاس درس و منزل، تکانشگری ، عدم توجه و تمرکز و یا آستانه کم توجه و تمرکز ، حرافی و پرحرفی زیاد، عجله کردن در کارها،عدم توجه به دستور العمل ها و به طور کلی رفتار های اخلال گرانه و گاها غیر انطباقی میدهند.هدف پژوهش حاضر بررسی علائم و نشانه ها و طبقه بندی های مختلف اختلال نقص توجه _بیش فعالی جهت آگاهی بخشی و شناسایی کودکان دارای این اختلال توسط معلمان و والدین ، و ارائه راهبرد ها و روش های مناسب جهت تعامل و آموزش و تدریس به دانش آموزان دارای این اختلال است که با روش کتابخانه ای و مروری به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه و جمع آوری نکات و روش ها و در نهایت ارائه این اطلاعات در جهت رشد و شکوفایی معلمان و والدین ، و در نهایت دانش آموزان دارای نقص - توجه و بیش فعالی و جلوگیری از طرد شدن این دست از کودکان از اجتماع به علت نشان دادن رفتار هایی که از روی غرض ورزی و کم بودن بهره هوشی نیست میپردازد.

Keywords:

اختلال نقص توجه _ بیش فعالی , تکانشگری , سازگاری اجتماعی , تعامل , آموزش