رابطه بین سبک های دلبستگی با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان دختر متوسطه دوم

هدف این مطالعه بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر آستانه اشرفیه بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم دبیرستان شهر آستانه اشرفیه در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند. با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۵۴ نفر با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سبک دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷) و پرسشنامه اعتیاد به گوشی های هوشمند (کوو، ۲۰۰۹) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آماری توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ صورت گرفت. براساس یافته ها بین سبک دلبستگی کل و سبک دلبستگی ایمن (۰۵/۰p<؛ ۰۱/۰p<) با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان رابطه منفی و معناداری و بین سبک دلبستگی اضطرابی-اجتنابی و سبک دلبستگی دوسوگرا با اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰۱/۰p<). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ۸/۲۶ درصد از اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان از طریق سبک های دلبستگی تبیین می شود (۰۱/۰p<). نتایج به دست آمده بر اهمیت توجه به سبک های دلبستگی به منظور عوامل موثر در اعتیاد به گوشی های هوشمند در دانش آموزان تاکید دارد.

Keywords:

سبک های دلبستگی , اعتیاد به گوشی های هوشمند , دانش آموزان دختر.