اثربخشی آموزش هوش موفق برتوانمندی های دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت: پژوهش مورد منفرد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش موفق بر توانمندی های(آگاهی اجتماعی، خودمدیریتی، مهارت رابطه ایی، خود آگاهی و تصمیم گیری مسئولانه) دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد با طرح A-B-A (خط پایه، مداخله، پیگیری) استفاده شد.جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت متوسطه اول شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که از بین آنها ۳ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از تعیین موقعیت خط پایه،۱۲ جلسه مداخله هوش موفق برای دانش آموزان صورت گرفت و یک ماه پس از پایان مداخله، پیگیری انجام شد. ابزارهای پژوهش، مقیاس پیشرفت تحصیلی، چک لیست کم پیشرفتی تیزهوشان، پرسشنامه ی توانمندی های دانش آموز دورکس و مقیاس هوشی وکسلر ۴ بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل دیداری، شاخص روند و شاخص ثبات، درصد داده های غیرهمپوش و درصد داده های همپوش استفاده شد. در تحلیل دیداری نمودار داده ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بوده است. این اثربخشی در مرحله پیگیری همچنان مشهود بود. نتایج تحلیل دیداری نمودار ها و اندازه ی اثر داده ها نشان داد که آموزش سه نوع هوش تحلیلی، عملی و خلاق(هوش موفق استرنبرگ) به طور همزمان باعث ایجاد چالش شناختی و عملی در فرد شده، توسعه خلاقیت را موجب می شود که این عوامل در مجموع منجر به افزایش توانمندی ها(آگاهی اجتماعی، خودمدیریتی، مهارت رابطه ایی، خود آگاهی و تصمیم گیری مسئولانه) شده و در نهایت افزایش این توانایی ها پیشرفت تحصیلی را به همراه خواهد داشت.بنابراین هوش موفق در کنار سایر مداخلات می تواند روشی کارآمد برای دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت باشد.

Keywords:

توانمندی ها , تیزهوش , کم پیشرفتی , هوش موفق