سناریوهای مدیریتی کاربری اراضی زراعی، راهبردی استراتژیک در افزایش درآمد و توسعه پایدار حوزههای آبخیز مطالعه موردی: حوضه آبخیز چهلچای شهرستان مینودشت استان گلستان

مدیریت نادرست اراضی، بهرهبرداری بیرویه از خاک، خصوصا کشت متوالی گیاهان زراعی در اراضی کشاورزی حوضههای آبخیز سبب کاهش بازده اقتصادی این اراضی شده است. به این ترتیب لزوم تجدید نظر در کاربری اراضی زراعی یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش در آمد بهرهبرداران حوضههای آبخیز میباشد. لذادر مطالعه حاضر در حوضه آبخیز چهلچای مینوشت به منظور اثرات تغییر کاربری اراضی در افزایش درآمد بهره برداران از رویکرد مبتنی بر سناریوسازی وسناریوهای مدیریتی استفاده شده است. حوضه آبخیز چهلچای با مساحت حدود 00722 از سرشاخههای رودخانه گرگانرود محسوب میشود. بر این اساس ودر راستای اهداف مدیریت یکپارچه حوضه آبخیز IWM که دارای ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، اکولوژیک و فیزیکی میباشد. تنها از بعد اقتصادی و باتاکید بر دو نشانگر اقتصادی هزینههای متغییر و سود ناخالص چهار اقدام مدیریتی تراسبندی، آگروفارستری، باغکاری و کشت علوفه در نظر گرفته شده است. با استفاده از قواعد تدوین سناریو و کاربرد GIS 61 سناریوی مختلف مد نظر قرار گرفته و نقشه پوشش گیاهی هر یک تهیه شده و پس از محاسبه هزینههای متغییر و ، سود ناخالص هر سناریو در یک افق تصمیم 02 ساله، با روش تصمیم گیری چند معیاره MCDM و مقایسه با وضعیت موجود موازنه نتایج انجام شد

Keywords:

سناریوهای مدیریت کاربری اراضی زراعی , سود ناخالص , هزینههای متغییر , حوضه آبخیز چهلچای مینوشت