اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر اختلال بیش فعالی نقص توجه دانشآموزان

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر کاهش علائم اختلال بیش فعالی نقص توجه دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل کلیه کودکان پیش دبستانی، دبستانی و مادران آن ها در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهرستان کاشمر بود. از طریق فراخوان در مراکز مشاوره آموزش وپرورش ، ۳۰ مادر به همراه کودکان پیش دبستانی و دبستانی آن ها که اختلال بیش فعالی و نقص توجه داشتند، با روش نمونهگیری داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۲ ساعتی تحت مداخله بازی درمانی گروهی (Drewes, ۲۰۰۹) قرار گرفتند. برای تشخیص اختلال نقص توجه/ بیش فعالی دانشآموزان، از مقیاس درجه بندی والد (Swanson et al.,۱۹۸۳) پیش و پس از اجرای مداخله ارزیابی استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند راهه تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل وجود دارد و بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر علائم بیش فعالی- نقص توجه را در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بهبود بخشیده است. می توان گفت بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری روش مناسبی برای بهبود علائم بیش فعالی- نقص توجه است.

Keywords:

اختلال بیش فعالی-نقص توجه , بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری , دانشآموزان