تعلیم و تربیت نوین بر عملکرد دبیران

چشم انداز آموزش در حال تغییری دگرگون کننده است که با پیشرفت های فناوری و شناخت روزافزون نیاز به رویکردهای خلاقانه و نوآورانه در آموزش و یادگیری به پیش می رود. مدلهای آموزشی سنتی، که با برنامه های درسی استاندارد، روشهای آموزشی یک اندازه، و حفظ یادداشتی مشخص می شوند، در برآوردن نیازهای یادگیری متنوع دانش آموزان در قرن بیست و یکم با چالشهای متعددی روبرو هستند (پرنسکی، ۲۰۰۱). این روشها اغلب در جذب دانش آموزان به طور کامل شکست می خورند، که منجر به کاهش انگیزه و حفظ دانش محدود می شود. علاوه بر این، چشم انداز سریع در حال تغییر فناوری، مهارتها و شایستگی های مورد نیاز برای موفقیت در دنیای مدرن را دوباره تعریف می کند. سیستم آموزشی سنتی در تلاش است تا با تقاضاهای پویای عصر دیجیتال همگام شود (جانسون، ۲۰۱۷). در نتیجه، نگرانی فزاینده ای وجود دارد که دانش آموزان به اندازه کافی برای پیشرفت در جهانی که با اتوماسیون، هوش مصنوعی و فراوانی اطلاعات مشخص می شود، آماده نیستند. علاوه بر پیشرفتهای فنآوری، اهمیت پرورش خلاقیت، تفکر انتقادی، حل مسئله و سایر مهارتهای شناختی مرتبه ی بالاتری وجود دارد (مجمع جهانی اقتصاد، ۲۰۲۰). این مهارت ها هم برای موفقیت فردی و هم برای پیشرفت اجتماعی ضروری تلقی می شوند.