کاربرد پیشران های ۱یون-الکترواسپری در ماهواره های مکعبی

طراحی و استفاده از مناسب ترین سامانه پیشران فضایی با توجه به مشخصات ماموریت سامانه از مهم ترین چالش های ماموریت های فضایی است. پیشرانه های الکتریکی اغلب به دلیل Isp بسیار بالایی که دراثر یونیزه کردن پیشرانه با استفاده از انرژی الکتریکی و شتاب دادن آن با استفاده از میدان های الکترومغناطیسی دارند نسبت به پیشرانهای شیمیایی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. چالش های سیستم های محرکه اغلب توانایی ما را برای سرمایه گذاری بیشتر در فضا محدود کرده است. در سال های اخیر، یک نوآوری انقلابی به نام S-iEPS (سیستم پیشرانه یون الکتریکی خورشیدی) ظهور کرده است که نوید تحولی در سفرهای فضایی را برای ماموریت های طولانی مدت می دهد. این مقاله به مزایا و کاربردهای بالقوه پیشرانه S-iEPS می پردازد . سامانه پیشران، وظیفه تامین تراست مورد نیاز برای انجام ماموریت فضایی را بر عهده دارد. امروزه با توجه به هزینه زیاد ماموریت های فضایی و اهمیت حمل بار مفید بیشتر استفاده از پیشرانش های غیرشیمیایی به ویژه پیشران های الکتریکی را بیش از گذشته حائز اهمیت است. از آنجایی که تقاضا برای ماهواره های کوچک مانند cubesat ها نیز همچنان در حال افزایش است، نیاز به سیستم های پیشرانه کارآمد و فشرده به طور فزاینده ای حیاتی می باشد. در پاسخ به این تقاضا، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک پیشرانه الکترواسپری مبتنی بر MEMS توسعه داده اند. این رانشگر نشان دهنده جهش قابل توجهی در فناوری نیروی محرکه است که عملکرد بهبود یافته، کوچک سازی و کنترل دقیق را برای ماموریت های ماهواره ای کوچک ارائه می دهد.