بررسی ارتباط بین نوبت کاری، کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان ارومیه در سال ۱۴۰۲

زمینه و هدف: امروزه با افزایش حجم حوادث، پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی با مشکلات مختلف مرتبط با کار مانند بیماری های قلبی عروقی ، گوارشی، خستگی مفرط و کاهش کیفیت خواب مواجه گردیده اند. در این پژوهش به بررسی ارتباط بین نوبت کاری، کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی پرداخته شده است. مواد و روش ها: ۱۰۲ نفر از پرسنل عملیاتی شهرستان ارومیه وارد مطالعه گردیده و پس از جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و شیفت های کاری در هفته و ساعات کاری در ماه، کیفیت خواب و توانایی انجام کار با استفاده از پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (PSQI) و پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار (WAI) سنجیده شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی، فیشر و آنالیز واریانس یکطرفه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره کل کیفیت خواب ۲/۳۸±۶/۰۱ بدست آمد که نشان دهنده کیفیت خواب نامطلوب بود. نمرات شاخص توانایی انجام کار در ۳۴/۳ درصد افراد در سطح ضعیف،  ۵۲ درصد متوسط و ۱۳/۷ درصد خوب و عالی بدست آمد. در بررسی مقایسه دو متغیر نوبت کاری و نمرات کیفیت خواب اختلاف معناداری بدست آمد و در ارتباط بین کیفیت خواب و شاخص توانایی انجام کار رابطه قوی مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: با افزایش تعداد نوبت های کاری، کیفیت خواب پرسنل ضعیف گردیده و بدنبال آن، نمره شاخص توانایی انجام کار کاهش یافته است. کاهش ساعات کاری، مدیریت تعداد نوبت های کاری با در نظر گرفتن زمان استراحت، جلوگیری از فعالیت افراد بصورت نوبت کاری یکنواخت (فقط شب کاری یا فقط روزکاری) به منظور بهبود کیفیت خواب و عملکرد شغلی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Shift-Work , Emergency Medical Technicians , Sleep Quality , Occupational Stress , نوبت کاری , پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی , کیفیت خواب , استرس شغلی