بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران کرونری قلبی

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری کرونر قلبی انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل با سنجش در خط پایه پس از مداخله و پیگیری ۳ ماهه با گروه کنترل انجام گرفت. تعداد ۲۴ نفر از بیماران با تشخیص بیماری عروق کرونر قلبی از میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) واقع در استان ساری در ماه های اردیبهشت تا مرداد ۱۴۰۱ انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش (درمان شناختی- رفتاری) n=۱۲ و کنترل (n=۱۲) گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی را در سه مرحله تکمیل کردند. فرضیه های مربوط به اثربخشی مداخل پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین متغیر کیفیت زندگی در مرحله پیش آزمون بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد که نشانگر همگن بودن دو گروه پژوهش در مرحله پیش آزمون است، اما تفاوت بین دوگروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری بود که می تواند حاکی از اثربخشی مداخله بر متغیر ذکر شده و نیز پایداری اثربخشی در مرحله پیگیری بوده است. بررسی و مقایسه دو گروه آزمایش نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مولفه های مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود دارد.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , کیفیت زندگی وابسته به سلامت , بیماران کرونری قلبی