درد و لذت از منظر ابن سینا و مقایسه با نگاه اگزیستانسیالیسم

لذت و الم دو واژه آشنا برای هر انسانی است به طوریکه زندگی انسان با این دو واژه معنا و مفهوم مییابد. با توجه به اهمیتو نقش لذت و الم در زندگی انسان و پایه ای بودن آن برای زندگی اخروی در این نوشتار سعی بر آن شده تا ماهیت و معنای لذت والم از منظر ابن سینا و مکتب اگزیستانسیالیسم و سپس اقسام آن بررسی شود. لیکن به جهت غنای آثار علمی و بلندای اندیشهفیلسوف ابن سینا و فیلسوفان غرب همچون افلاطون، اپیکور، ارسطو، زنون سعی شده تا نظریات ایشان در باب لذت و الم با یکدیگرمقایسه گردد .ابن سینا لذت و الم را داخل در مقوله کیف نفسانی می داند بنابراین می توان گفت که لذت و الم امور عارضی اند که برنفس انسانی عارض می شوند درحالیکه اپیکور به دنبال لذتی پایدار به اندازه عمر انسان است و این امر با حداقل رساندن دردها تاافزایش لذات محیا میشود و اینکه آنها معتقدند باید از تعقیب لذاتی که در پی آن دردی وجود داشته باشد خودداری کرد،هستیگرایان افراطی معتقدند نباید فرصت لذت بردن را از دست داد. هر لذتی فی نفسه مهم و غنیمت است و باید از آن استفاده کرد.از وجوه اشتراک درد و لذت ازنظر ابن سینا و اگزیستانسیالیسم می توان به دوبعدی بودن درد و لذت اشاره کرد از دیدگاه هر دو گروهمتفکران نیل به سعادت، ذاتی انسان نیست، بلکه امری است اختیاری و هر کسی با اعمال اختیاری و آگاهانه خود باید آن را به دستآورد. آنها عقیده داشتند شخص باید مراقب باشد در جستوجوی لذتی باشد که هیچگونه دردی در پی آن نباشد. به عقیده اپیکورنیز، اگرچه لذت خیر است و الم شر، اما برخی لذتها را چون به دنبالش الم است باید شر دانست و آ نها را رها کرد و برخی دردها راباید خیر دانست. چون لذتی در پی خود دارد. ازاین رو، آنچه اهمیت اساسی دارد به حداقل رساندن دردها است نه افزایش لذت ها.

Keywords:

لذت و الم , ابن سینا , اگزیستانسیالیسم