بررسی اثرگذاری خودتنظیمی بر تکیه گاه سازی و خودکنترلی دانش آموزان

در نظامهای آموزشی جهان امروز، از جمله اهدافی که در فرایند تعلمیم و تربیت فراگیران حائز اهمیت است، تبدیل آنها به یادگیرندگانراهبردی و برخوردار از توانایی خودتنظیمی در یادگیری است.هدف پژوهش حاضر توصیف، تحلیل و ترکیب پژوهشهای ارائه شده در زمینه اثربخشی خودتنظیمی بر تکیه گاه سازی و خودکنترلیدانش آموزان است.روش این پژوهش از نوع مقالات مروری (فراتحلیل) بوده که جامعه آماری پژوهش را نیز کلیه مقالات با درجه علمی و پژوهشی، طرحپژوهشی در پایگاه های اطلاعاتی معتبر و پایاننامه های موجود در سایت ایرانداک در یک دهه اخیر است که به بررسی اثربخشیخودتنظیمی بر تکیه گاه سازی و خودکنترلی دانش آموزان پرداخته بودند، تشکیل می داد. از بین پژوهش های انجام شده ۱۱ موردبرای بررسی برگزیده شد.در نهایت مقاله ای که به طور دقیق به بررسی همین موضوع پرداخته شده باشد، یافت نشد، اما پژوهشهای نزدیک به این موضوع موردبررسی و تحلیل قرار گرفتند و براساس یافته های بدست آمده به این نتیجه رسیدیم که خودتنظیمی هم بر تکیه گاه سازی و هم برخودکنترلی تاثیرگذار است.

Keywords:

تکیه گاه سازی , خودتنظیمی , خودکنترلی , دانش آموزان