تاثیر نانو نقره روی برخی پارامترهای مورفو-فیزیولوژیکی گیاه دارویی ریحان در شرایط تنش شوری و کشت هیدروپونیک

تنش شوری از جمله تنش های غیرزیستی است که باعث بروز مشکلات بسیاری شده است و امنیت غذایی کشاورزی جهان به طورجدی تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی و رشد سریع جمعیت قرار گرفته است. برای مقابله با این تهدیدها لازم است محققین ازفناوری های جدید استفاده نمایند. در همین راستا، تاکنون چندین نانوذرات از قبیل نانوذرات نقره برای جوانه زنی بذور، رشد گیاه وتحمل به تنش های زیستی در تعدادی از گیاهان زراعی استفاده شده است. بر همین اساس مطالعه حاضر به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور و ۳ تکرار در سال ۱۴۰۲ در دانشگاه ارومیه روی گیاهچه های ریحان انجام شد. فاکتورهایآزمایشی شامل تنش شوری در سطوح صفر، ۷۵ و ۱۵۰ میلی مولار به صورت کاربرد پای بوته و نانونقره در دو سطح صفر و ۷۵ppm به صورت محلول پاشی استفاده شد. برخی شاخص های مورفولوژیکی از قبیل وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که تنش شوری به ویژه در سطح ۱۵۰ میلی مولارمنجر به کاهش فاکتورهای مورفولوژیکی از جمله طول وزن تر هوایی و ریشه (۲۰/۲۲ و ۱۸/۶۹ درصد) شد. علاوه براین وزن خشک اندامهای هوایی و ریشه به ترتیب در شرایط تنش شوری ۱۵۰ میلی مولار و نانونقره ppm ۷۵ fi jvjdf ۷۶/۰۹ , ۷۹/۰۵درصد در مقایسه با شاهد کاهش یافتند. همچنین تنش شوری منجر به کاهش ۲۸/۱۱ درصدی محتوای نسبی آب شد و کاربرد نانونقره باعث شد که محتوای نسبی در سطحی مشابه شاهد حفظ شود. به طور کلی میتوان گزارش کرد که اگرچه نانونقره منجربه کاهش فاکتورهای مورفولوژیکی شد اما به نظر می رسد از طریق حفظ محتوای نسبی آب توانسته تحمل گیاه ریحان را به تنششوری افزایش دهد.

Keywords:

ریحان , نانوذرات نقره , محتوای نسبی آب