واکاوی مولفه های روانشناسی با رویکرد مثبت گرا در تذکره الاولیا عطار نیشابوری

تذکره الاولیا، اثر گرانقدر عطار، یکی از مراجع مهم عرفانی است که حکایات، سخنان و سرگذشتعارفان پرآوازه و نامدار را دربرگرفته است. کتاب تذکره الاولیا سرشار از حکایات تعلیمی و اخلاقیاست که سالکان را راهنمایی و راهبری می سازد. او ضمن آوردن اصطلاحات عرفانی و معرفی آن هامنبعی اساسی را در شاخه ی عرفان پدید آورده است. عطار در یگانه اثر منتور خویش بیداردلان رامشتاقتر و غافلان را هوشیار می سازد و حلاوت بخشش، بی باکی، عدالت، حق محوری و حقانیت را بهآن ها می چشاند.روانشناسی مثبت گرا به رهبری سلیگمن ابعادی جدید در عرصه روانشناسی معرفی نموده است. ایشانضمن احترام به کارکردهای گذشته ی روانشناسی که صرفا متمرکز بر درمان و نقاط ضعف بشری بودهاست بر فضیلت ها و استعدادهای انسان متمرکز شده است و در پی تغییر نگرش افراد و خوشبینی آن هااست. پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی -تحلیلی می باشد. نگارنده با بررسی تذکره الاولیای عطار بهتصحیح استاد کدکنی و فیش برداری های لازم، به بررسی نشانه های روانشناسی مثبت در این اثرپرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که علاوه بر تطبیق آموز های عرفانی وروانشناسی مثبت چه بسا آموزه های عرفانی عطار و عارفان یادشده، موضوعات عمیق تر واندیشمندانه تری را دربرمی گیرد.

Keywords:

عطار , تذکره الاولیا , روانشناسی مثبت , سلیگمن