بررسی شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در گوسفندان و بزهای استان گیلان در سال ۱۴۰۱

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی بسیار مسری با میزان بروز و مرگ و میر بالا است که در خاورمیانه، آسیای جنوب غربی و آفریقا بومی است. این بیماری باعث خسارات اقتصادی در گله های گوسفند و بز در این مناطق شده است. هدف از این تحقیق، بررسی شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در گوسفندان و بزهای استان گیلان در سال ۱۴۰۱ بود. در این مطالعه مقطعی، نمونه خون ۳۶۸ راس گوسفند و بز از مناطق مختلف روستایی استان گیلان با استفاده از آزمون الایزا رقابتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عوامل خطر شامل جنس، سن، گونه و موقعیت جغرافیایی در نظر گرفته شد. از مجموع ۳۶۸ نمونه سرمی که برای وجود آنتی بادی علیه ویروس طاعون نشخوارکنندگان کوچک آنالیز شدند، ۳۲/۸۵ درصد (۳۱۴ مورد) نمونه برای آنتی بادی ویروس PPR مثبت و ۶۸/۱۴ درصد (۵۴ مورد) منفی بودند. بجز منطقه جغرافیایی، تفاوت آماری معنی داری بین عوامل خطر و شیوع سرمی آنتی بادی ویروس PPR وجود نداشت (۰۵/۰طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری بومی در شمال ایران است و عوامل خطر محیطی نسبت به عوامل خطر میزبانی، تاثیر بیشتری بر شیوع سرمی بیماری دارند. بنابراین برای کنترل بیماری در مناطق اندمیک باید به فاکتورهای خطر محیطی توجه بیشتری شود و با انجام واکسیناسیون در بازه های زمانی و مناطق حساس قبل تغییرات محیطی پرخطر، احتمال بروز موارد همه گیری را به حداقل رساند.

Keywords:

الایزای رقابتی , شیوع سرمی , طاعون نشخوارکنندگان کوچک