بررسی پارامترهای موثر بر سیستم پایداری تونل ها با بهره گیری از روش سیستم مهندسی سنگ RES

پایدارسازی فضاهای زیرزمینی از چالش برانگیزترین مباحث در زمین شناسی مهندسی هستند. روش های مختلفی برای تعیین نوع سیستم پایدارسازی تونل وجود دارد، اما اغلب این روش ها دارای نقاط ضعف متعددی هستند. بنابراین ارائه یک روش که تقریبا تمامی پارامترهای موثر بر پایداری تونل را لحاظ نموده و اثر متقابل آن ها را بر یکدیگر در نظر بگیرد، کمتر موردتوجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق مطالعه پارامترهای موثر بر پایداری تونل ها با استفاده از روش سیستم مهندسی سنگ است. در این تحقیق ۶ تونل با ویژگی های زمین شناسی متفاوت انتخاب شد. پارامترهای موثر بر سیستم پایداری این تونل ها با استفاده از روش ESQ کدگذاری گردید. سپس تحلیل ها با استفاده از روش سیستم مهندسی سنگ RESبه منظور برآورد و ارزیابی سیستم پایدار سازی تونل انجام گردید. نتایج نشان داد پارامتر هایی همچون هوازدگی سطح درزه، پرشدگی و فاصله داری درزه ها نقش موثر بیشتری نسبت به جهت گیری درزه ها و مقاومت فشاری تک محوری دارند. به منظور مقایسه، تحلیل ها با روش رتبه بندی توده سنگRMR نیز انجام شد. مقایسه میان نتایج دو روشRES  و  RMRنشان داد که نتایج روش RES همخوانی بهتری با شرایط واقعی تونل و مقادیر ضخامت شاتکریت پیشنهادی به عنوان سیستم پایدارسازی تونل های مورد مطالعه دارد. ازآنجا که هیچ محدودیتی در تعداد پارامترهای ورودی در این روش وجود ندارد و از طرفی تاثیر متقابل پارامتر ها بر یکدیگر در نظر گرفته می شود، می توان روابط حاصل از روش RES در این تحقیق را در کنار سایر روش ها، در پروژه های مهندسی به کار برد.

Keywords:

Underground space , Rock mass evaluation , Shotcrete , Initial support. , فضاهای زیرزمینی , سیستم مهندسی سنگ , رده بندی توده سنگ , شاتکریت , سیستم پایداری تونل.