اثر دمای محیط بر آسیب DNA ناشی از فعالیت بدنی در کشتی گیران نوجوان

مقدمه: انجام فعالیت های بدنی شدید سبب ایجاد استرس اکسایشی و آسیب DNA در ورزشکاران می شود که این موضوع در ترکیب با عوامل محیطی از جمله تغییرات دمای محیط تمرین می تواند بر سلامت و موفقیت ورزشکاران اثرات منفی بگذارد. از این رو، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات دماهای محیطی مختلف بر شاخص OHdG-۸ در کشتی گیران نوجوان بود.مواد و روش ها: تعداد ۲۱ نفر از کشتی گیران نوجوان برتر باشگاه های استان کردستان (سن: ۸/۰±۰۴/۱۵ سال، وزن: ۶۷/۱۲±۲۰/۵۹ کیلوگرم، قد: ۳۹/۷±۴۷/۱۶۳ سانتی متر، چربی بدن: ۳۹/۳±۰۳/۱۰ درصد) به عنوان آزمودنی در مطالعه حاضر شرکت کردند. پس از ایجاد شرایط دمایی موردنظر (دمای ۳۰، ۱۸ و ۱۰ درجه سانتی گراد) از آزمودنی ها خواسته شد که پروتکل تمرینی مبتنی بر فنون کشتی را انجام دهند. نمونه های ادراری قبل، بلافاصله و ۳۰ دقیقه بعد از فعالیت جمع آوری شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که سطح ۸-هیدروکسی-۲- دی اکسی گوانوزین (OHdG-۸) در هر سه گروه بلافاصله پس از فعالیت افزایش داشت اما این افزایش در هیچ یک از گروه ها از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰<p). همچنین، سطح OHdG-۸ ۳۰ دقیقه پس از فعالیت هم در هر سه گروه افزایش یافت. باوجوداین، تغییرات درون گروهی و بین گروهی از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰<p).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که انجام تمرین کشتی در دماهای محیطی مختلف بر تشدید آسیب اکسایشی DNA در کشتی گیران نوجوان اثر معنی داری ندارد. باوجوداین، با توجه به بالاتر بودن سطح OHdG-۸ در گروه تمرین با دمای بالا، به مربیان توصیه می شود که جهت کاهش فشارهای محیطی به دمای سالن های تمرینی و مسابقات کشتی گیران نوجوان توجه ویژه ای داشته باشند.

Keywords:

فعالیت بی هوازی , کشتی گیر نوجوان , DNA , محیط