ایجاد جایگشت های پیونذی برای جلوگیری از خودتقاطع و فعال کردن شبکه های قابل استقرار اوریگامی ضخیم

مفاهیم اوریگامی نویدبخش ایجاد سیستم های پیچیده قابل استقرار هستند. با این حال، اوریگامی با مواد ضخیم (غیرکاغذی) چالش هایی را ایجاد می کند، از جمله اینکه پانل های ضخیم برای تسهیل تا شدن خم نمی شوند و شانس خود تقاطع اجزا افزایش می یابد. این کار روش هایی را برای ایجاد جایگشت مکانیسم های مبتنی بر پیوند و الهام گرفته از اوریگامی معرفی می کند که سینماتیک مورد نظر را حفظ می کند، اما از خود تقاطع اجتناب می کند و اتصال آنها را به شبکه های قابل استقرار امکان پذیر می سازد. روش هایی برای پیکربندی مجدد پیوندهای بیش از حد محدود و اجرای آنها به عنوان مکانیسم های اصلاح شده الهام گ رفته از اوریگامی برای مثال های پیوند چند گانه اثبات و نشان داده شده اند. معادلات به دست آمده است که رفتار تاشو ا ین پیاده سازی ها را توصیف می کند. رویکردی برای طراحی شبکه های رئوس اوریگامی مبتنی بر پیوند نشان داده شده است و برنامه های کاربردی برای تسلاسیون توصیف می شوند. نتایج این فرصت را برای بهره برداری از اصول ا وریگامی برای ایجاد سیستم های قابل استقرار که قبلا ا مکان پذیر نبودند، ارائه می دهد.

Keywords:

اوریگامی , ضخیم , تاشو , پنل , لولا