رنج به مثابه تجربه دینی

در این مقاله توضیحاتی درباره ماهیت تجربه دینی ارائه گردیده است، و به امکان ارائه گونه ای نظریه عدل الاهی (تئودیسه) تحت عنوان تئودیسه صمیمیت یافتن با خدا، اندیشیده شده است. بر طبق این تئودیسه، مواردی از رنج و آلام می تواند محملی برای نوع خاصی از تجربه دینی باشد که طی آن، فرد در تجربه هایی مشابه با تجربه های خدا سهیم می شود. این تجربه ها می توانند همانند و یا همجنس تجربه های خدا باشند. دیدگاه مولف این است که دیدگاه سنتی قائم بر رنج ناپذیری خدا، قابل دفاع نیست و چون رنج به معنایی معروض وجود خدا نیز می شود لذا انسان رنجمند هرگاه معروض شروری از آن نوع گردد که وجود الاهی را نیز به معنایی متاثر می سازد، به تجربه هایی مشابه تجربه های خدا دست می یابد. این تجربه ها نه تنها خاصیت معرفت بخشی دارند، فرد را برای همدردی و همدلی با همنوعانی که مبتلا به گونه ای مشابه از رنج و مرارت هستند، مستعد و آماده می گردانند. مولف دایره شمول این تئودیسه را محدود می داند، ضمنا به متاثربودن آن از انگاره های دینی مسیحی است اذعان دارد و در بهترین حالت، آن را قابل اطلاق به موارد معینی از رنج و درد می داند.

Keywords:

تجربه دینی , رنج پذیری خدا , رنج , تئودیسه صمیمیت یافتن با خدا , پلانتینگا , ولترستورف