جااندازی باز شکستگی های داخل مفصلی استخوان پاشنه (یک روشی متفاوت)

پیش زمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روش ها: در یک مرکز آموزشی درمانی در ارومیه مطالعه مقطعی در سال های ۱۳۸۰  و  ۱۳۸۱ بر روی ۶  مرد و یک زن با میانگین سنی  ۷/۷۲±۳۹ (۵۰-۲۶) سال انجام شد. تمام بیماران در پرتونگاری شکستگی فرورفته استخوان پاشنه داشتند و زاویه بوهلر صفر یا منفی بود. با سی تی اسکن شکستگی ها، سه مورد طبقه بندی III ساندرز و ۴ نفر نوع IV بودند. جااندازی باز از لاترال و با تکنیک ابداعی انجام پذیرفت. نتایج درمان براساس سیستم امتیازبندی AOFAS از نظر عملکرد با میانگین پیگیری سه سال (۶۰-۱۸ ماه) بررسی شدند.یافته ها: میانگین AOFAS برای شکستگی نوع IV نمره ۸۲ (خوب) و برای نوع III نمره ۸۹ (عالی) بود. تمام بیماران از درمان رضایت داشتند و به کار و فعالیت قبل از شکستگی بازگشته بودند.نتیجه گیری: جااندازی قطعات شکسته با روش ارائه شده نتیجه درمانی خوبی در شکستگی های پیچیده استخوان پاشنه پا بدنبال دارد.

Keywords:

استخوان پاشنه , فیکساسیون شکستگی , مفاصل