تمرین شنا سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و نشانگر زیستی استرس اکسیداتیو را در یک مدل رت آرتریت روماتوئیدی بهبود می بخشد

پیش زمینه: افزایش تولید رادیکال های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتوئید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتوئید می شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین شنا بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی از آرتریت روماتوئید در رت های صحرایی بود. مواد و روش ها: رت های ماده ۸ هفته ای نژاد ویستار در سه گروه توزیع شدند (در هر گروه ۱۰ سر): یک گروه کنترل طبیعی (C)، یک گروه کنترل آرتریت روماتوئیدی (RA+C) و یک گروه تمرین شنا آرتریت روماتوئیدی (RA+EX). در سن نه هفتگی، آرتریت روماتوئید با تزریق اجوانت فروند(۲۰ میلی گرم/میلی لیتر) به دم رت های صحرایی ویستار القا شد. درجه آرتریت، از طریق ارزیابی های ماکروسکوپی برای مثال قابلیت راه رفتن، قرمزی پوست و تورم در  مفاصل مورد سنجش قرار گرفت. رت های گروه RA+EX برای یک دوره ۴ هفته ای (حدود ۶۰-۲۰ دقیقه در روز) شنا کردند، در حالی که گروه های C و RA+C در قفس هایشان بی تحرک بودند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، یک نمونه وریدی برای تعیین پارامترهای متابولیک، از جمله گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و محصولات پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدئید) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (۰۵/۰>P). یافته ها: همانطور که پیش بینی شده بود، آرتریت روماتوئید به طور معنی دار سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد و تمرین شنا از این پاسخ جلوگیری کرد (۰۵/۰>P). جالب اینکه، گلوتاتیون پراکسیداز در گروه RA+C به طور معنی دار در مقایسه با گروه RA+EX و C کاهش یافت (۰۵/۰>P). بعلاوه، شدت علایم بالینی آرتریت روماتوئید در گروه RA+EX به طور معنی دار کمتر از گروه RA+Cبود (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد که تمرین شنا ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و شاخص های استرس اکسیداتیو مربوط به آرتریت روماتوئید مفید باشد.

Keywords:

آنتی اکسیدان , گلوتاتیون , موش صحرایی , آرتریت روماتوئید , شنا