مقایسه اثر تزریق الکل با توکسین بوتولینوم در فلج مغزی

پیش زمینه: گرفتگی عضلانی یکی از شایع ترین علایم فلج مغزی است. غیر از درمان های جراحی و داروهای خوراکی که برای از بین بردن یا کاهش گرفتگی به کار می رود، مطالعات متعددی درمورد تاثیر تزریق مستقیم موادی مثل الکل (اتانول ۴۵درصد یا فنل ۵ تا ۷ درصد) و توکسین بوتولینوم، در عضلات گرفته انجام شده است. در این مطالعه اثربخشی اتانول ۴۵ درصد با توکسین بوتولینوم، در درمان اکواینوس ثانویه به گرفتگی عضلات در فلج مغزی دی پلژیک مقایسه شد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی ۷۵ کودک (۳۴ دختر و ۴۱ پسر) مبتلا به فلج مغری دی پلژیک جهت درمان به سه گروه تقسیم شدند؛ درمان در گروه اول (۱۵ بیمار)، به صورت تزریق الکل ۴۵ درصد، ۴ هفته گچ گیری و به دنبال آن فیزیوتراپی و کار درمانی؛ در گروه دوم (۲۰ بیمار) به صورت تزریق توکسین بوتولینوم و سپس فیزیوتراپی و کاردرمانی و در گروه سوم (۴۰ بیمار) به صورت فیزیوتراپی و کاردرمانی انجام شد. میانگین سنی کودکان ۴/۲ سال (۶-۲سال) بود.یافته ها: در یک مطالعه یک ساله، عدم نیاز به ساپورت در ۶۰% گروه اول، ۲۵% گروه دوم و ۴۰% گروه سوم مشاهده شد. نتایج در الگوی راه رفتن صحیح پاشنه انگشت در سه گروه به ترتیب ۱۰۰% ، ۹۰% و ۵۰% ، و در وضعیت خنثی در پاشنه پا به ترتیب ۶۰% ، ۲۵% و ۱۲/۵% بود. وضعیت خنثی پا در مرحله سکون راه رفتن در ۱۰۰% گروه اول و دوم و ۱۰% گروه سوم مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به دسترسی آسان تر و ارزان تر بودن، تزریق الکل ۴۵ درصد همراه با یک دوره بی حرکتی (گچ گیری) در مقایسه با توکسین بوتولینوم، می تواند روش بهتری برای درمان گرفتگی عضلانی در فلج مغزی باشد.

Keywords:

توکسین بوتولینوم نوع A , فلج مغزی , گرفتگی عضلانی