پیچ گذاری «زیرجلدی» در شکستگی های لگن و استابولوم

پیش زمینه: شکستگی های بی ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) می باشد. در سال های اخیر درمان به صورت بسته با پیچ گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی های بی ثبات لگنی با استفاده از روش پیچ گذاری از طریق پوست بررسی شد.مواد و روش ها: تحقیق به صورت توصیفی برروی ۱۶ بیمار (۱۳ مرد،۳ زن) با ۸±۳۱ سال در یک بیمارستان شهر تهران انجام شد. تمام بیماران توسط یک جراح و با استفاده از روش جااندازی بسته و به وسیله گاید فلوروسکوپی سی آرم و تثبیت با پیچ گذاری ایلیوساکرال و ایلیوپوبیک درمان و حداقل به مدت ۶ ماه پیگیری شدند. اطلاعات مربوط به مکانیسم ایجاد آسیب، درد، وضعیت شکستگی، عملکرد بیمار و عوارض جراحی بررسی شدند.یافته ها: در پیگیری نهایی تمام بیماران جوش خوردگی کامل و توانایی تحمل وزن بدون درد داشتند. ۱۲ بیمار توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را پیدا کردند. عوارض عمل جراحی شامل یک مورد شکستگی پیچ و از دست رفتن جااندازی و یک مورد  عفونت زخم محل جراحی بود. عوارض عصبی حاصل درمان در هیچ یک از بیماران بروز نکرد و حجم خونریزی حین عمل در تمامی بیماران کمتر از حدود ۱۰ سی سی بود.نتیجه گیری: جااندازی بسته شکستگی و پیچ گذاری زیرجلدی ایلیوساکرال برای تثبیت پشتی حلقه لگنی و جااندازی بسته و پیچ گذاری زیرجلدی ایلیوپوبیک برای تثبیت شکستگی های ستون جلویی استابولوم و راموس بالایی پوبیس یک روش قابل قبول و مفید همراه با عوارض کم می باشد.

Keywords:

لگن , ثابت کردن داخلی شکستگی , استابولوم