نقش پیش بینی کنندگی هوش معنوی بر سلامت روان و رضایت از زندگی دانش آموزان شهر قروه

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی هوش معنوی بر سلامت روان و رضایت از زندگی دانش آموزان بود. روش تحقیق فوق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزانی بود که در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ در مدارس ابتدایی شهر قروه مشغول به تحصیل بودند و نمونه پژوهش ، شامل ۱۰۰ نفر شد که به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه از جامعه انتخاب شدند و به وسیله پرسشنامه سلامت عمومی (۱۹۷۰) و سیاهه خود گزارش دهی هوش معنوی (۲۰۰۸) و مقیاس رضایت از زندگی پروفسور ادینر (۱۹۸۵) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش به وسیله نرم افزار spss و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد بین تمامی ابعاد هوش معنوی با سلامت روان رابطه منفی و معناداری وجود دارد و با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از دیگر نتایج این بود که ابعاد هوش معنوی می توانند ۱۱ درصد واریانس سلامت روان را پیش بینی نمایند. همچنین ابعاد هوش معنوی می توانند ۷ درصد واریانس متغیر رضایت از زندگی را پیش بینی نمایند.

Keywords:

هوش معنوی , رضایت از زندگی , سلامت روان , دانش آموزان , قروه