شیوع اضطراب امتحان و اثر بخشی آموزش مهارت حل مساله بر کاهش آن در دانش آموزان پسر پایه اول دبیرستانهای شهر کرمانشاه

هدف این پژوهش بررسی شیوع اضطراب امتحان و تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر کاهش آن در دانش آموزان بود. به این منظور به شیوه تصادفی ۲۰درصد (۱۸۰۰نفر) از دانش آموزان پسرپایه اول دبیرستان انتخاب شدند. از طریق پرسشنامه اضطراب امتحان (TAI) ابوالقاسمی ۲۹۳ نفر از آنان مضطرب شناخته شدند. از این تعداد ۵۰ دانش آموز به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند.گروه آزمایش (۲۵نفر) به مدت ۸ جلسه ی یک ساعته مهارت حل مساله را آموزش دیدند و در نهایت هر دو گروه مجددا به پرسشنامه اضطراب امتحان پاسخ دادند. بخش اول طرح بررسی همه گیر شناسی از نوع توصیفی و طرح پژوهشی بکاررفته در بخش دوم ، طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. پژوهش حاضر در ۵ مرحله ، شیوع شناسی (که به عنوان پیش آزمون در نظر گرفته شد)، آموزش مهارت حل مساله ، پس آزمون ، پیگیری دوم ، پیگیری سوم انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار کامپیوتری SPSS که شامل آمار توصیفی برای خلاصه کردن داده ها و آمار استنباطی که شامل تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بود، مورد بررسی قرار گرفت . یافته های توصیفی نشان داد که میزان شیوع اضطراب امتحان در جامعه مورد بررسی ۳%/۱۶است . نتایج تحلیل واریانس نشان داد که آموزش مهارت حل مساله ، میزان اضطراب امتحان دانش آموزان را به طور معنا داری کاهش می دهد. اما در مراحل پیگیری تفاوت معنا داری بین پس آزمون اول ، دوم و سوم مشاهده نشد. به عبارتی ، میزان اضطراب امتحان آزمودنی ها پس از آموزش مهارت حل مساله پایدار مانده است

Keywords:

آموزش مهارت حل مساله , اضطراب امتحان