مرور نظام مند مطالعات حوزه برنامه ریزی درسی و پیشرفت تحصیلی

سیستم آموزش و پرورش، یکی از اساسی ترین و مهم ترین سیستم های نظام هرکشور محسوب می شود که به عنووان فاوایی بورایتربیت نیروی انسانی و توسعه همه جانبه علوم و فناوری فعالیت می کنود. از آنجوایی کوه دنیوا هور روز درحوال پیشورفت اسوت، دررویکردهای تدریس نظام های آموزشی نیز به منظور هماهنگی با تحولات علمی، باید یک نوگرایی به وجود آید و سعی شوود بیشوتر،مهارت های ذهنی مانند خلاقیت، تفکرانتقادی و انجام کارهای پژوهشی در دانش آموزان تقویت شوود )مهرمحمودی، ۱۳۸۰ ( بنوابریندیگر نمی توان با طرز تلقی گذشته و سوگیری های کهنه به دانش آموزان و تربیت آن ها نگریست. نظام های آموزشوی اموروزی بایودنیروهایی را تربیت کنند که در درک دنیای پیچیده موجود، توانمند ودر مدیریت آن خلاق باشند. تربیت انسان هوای متفکور و خولاق،روش خاص خودرا می طلبد. روش ها و چهارچوب های کهنه هرگز نمی تواند چنین بستری را فراهم کنود. متاسوفانه در بسویاری ازنظام های آموزشی به دلیل گسترش و توسعه سریع مدارس و به کارگیری نیروهای اجرایی غیور متخصوص و تربیوت نایافتوه، عواداتینامطلوب بر فرایند تدریس حاکم شده است. به ویژه آن دسته از عادت های غلطی که جانشین هوم فکوری، تعامول ومشوارکت دانوشآموزان درکلاس درس شده اند و هرگونه آزادی اندیشه، تفکر انتقادی و نوآوری را از آنان گرفته اند و به جای استفاده از روش هوایتدریس فعال، بر اجرای روش های تدریس مستقیم پافشاری می کنند )شعبانی، ۱۳۸۰ (. اگر دانش آموزان در فرایند یوادگیری، منفعولبوده و فقط در نقش پذیرنده اطلاعات باشند و در آموزش به فعالیت هوای یوادگیری آنوان توجوه نشوود، درایون صوورت تنهوا ذهونیادگیرندگان را از اطلاعات و مطالب انباشته ایم و در نتیجه بعد از مدت کوتاهی، این اطلاعات کهنه و قدیمی می شوند و دیگور نیواز.) دانش آموزان در رویارویی با مسائل کار و زندگی تامین نخواهد شد )زمانی و لیاقت دار، ۱۳۸۱