تاثیر معنویت درمانی بر خودکارآمدی والدینی مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر معنویت درمانی بر خودکارآمدی والدینی مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده گردید. جامعه پژوهش را مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان و دارای پرونده و تحت مراقبت در مرکز طبی کودکان شهر تهران در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. نمونه ۳۰ نفر بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گرد آوری دادهها از پرسشنامه خودکارآمدی والدینی دومکا و همکاران استفاده شد. جلسات معنویت درمانی در ۱۰ جلسه برای گروه آزمایش اجرا گردید. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که معنویت درمانی باعث افزایش خودکارآمدی والدینی مادران کودکان سرطانی در گروه آزمایش شده بود.

Keywords:

خودکارآمدی والدینی , معنویت درمانی , سرطان , مادران