رابطه تاب آوری و بخشودگی بین فردی با بهزیستی روانشناختی در دانشجویان

بهزیستی روانشناختی یکی از شاخصهای مهم در ارزیابی سلامت روانشناختی دانشجویان است؛ با تو چه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و بخشودگی بین فردی با بهزیستی روان شناختی در دانشجویان از جام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه گیلان در سال ۱۴۰۲ بودند، که تعداد ۵۵ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کو نور دیوید سون (CD-RISC) مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف فرم کوتاه (RSPWB-SF) و مقیاس بخشودگی بین فردی (IFS) استفاده شد. برای تحلیل آماری از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تاب آوری و بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰٫۶۳۸) بر این اساس افزایش تاب آوری با افزایش بهزیستی روان شناختی همراه بود نتایج دیگر نشان داد که بین بخشودگی بین فردی و بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰٫۳۵۴) بر این اساس افزایش بخشودگی بین فردی با افزایش بهزیستی روانشناختی همراه بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای تاب آوری و بخشودگی بین فردی بر اساس ضریب تعیین در مجموع ۴۶ در صد از واریانس متغیر بهزیستی روان شناختی را ته چین کردند. در مجموع میتوان نتیجه گرفت که تاب آوری و بخشودگی بین فردی دو عامل موثر بر افزایش بهزیستی روان شناختی دانشجویان بودند؛ بنابراین اجرای مداخلات آموزشی و درمانی بر اساس متغیرهای پیش بین ) تاب آوری و بخشودگی بین فردی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

تاب آوری , بخشودگی , بهزیستی روانشناختی