رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین ، عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با اختلالات یادگیری با متغیر میانجی گری خودکارآمدی

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین ، عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بااختلالات یادگیری با متغیر میانجی گری خودکارآمدی پرداخته شد. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی واز جهت بررسی روابط بین متغیرها در میان تحقیقات توصیفی - پیمایشی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان متوسطه مدارس آموزش کودکان استثنایی جنوب شهر تهران بودند که با توجه به تعداد اعضای جامعه که حدود ۵۰۰ نفر بودند با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۱۷ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای برای توزیع پرسشنامه انتخاب گردیدند. در پژوهش حاضر برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سبک فرزندپروری کلاسر و همکاران (۲۰۲۰)، عزت نفس و خودکارآمدی دانش آموزان گرانزیرا و پررا(۲۰۱۹) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کاربر و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد، که روایی و پایایی آن مورد سنجش واقع گردید. به منظور آزمون های آماریاز نرم افزار spss و lisrel استفاده شده است . نتایج به دست آمده از آزمون مدل تحقیق نشان داد که بین سبک فرزندپروری آسان گیر و مقتدر منطقی والدین با خودکارآمدی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با خودکارآمدی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. و در انتها بین خودکارآمدی دانش آموزان با اختلالات یادگیری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. هر چند رابطه بین سبک فرزندپروری مستبدانه والدین با خودکارآمدی دانش آموزان مورد تایید قرار نگرفت . بنابراین نتیجه می گیریم که برای خودکارآمدی دانش آموزان می بایست سبک فرزندپروری آسان گیر و مقتدر منطقی مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

سبک های فرزندپروری والدین , عزت نفس , خودکارامدی , پیشرفت تحصیلی , اختلالات یادگیری.